In oktober 1970 stichtten 4 sportievelingen een nieuwe Nijlense volleybalclub. In de O.L.V.-Parochie aan de Zandlaan, te midden van de heide, wordt een geschikt terrein gevonden en de naam van de club lag dan ook voor de hand: V.C. Heidesmash was geboren.
Op een veld van betonnen dals werd in het voorjaar ' 71 van start gegaan in de gewestelijke competitie. Een afgedankte autobus deed dienst als kleedkamer én kantine. Het feit dat men onmiddellijk een verbroedering aanging met de supportersclub van Rebels Lier, destijds Belgisch landskampioen, toont aan dat men bij Heidesmash van meet af aan ambitieus was.
Sportief ging het de nieuwe club voor de wind. Aan het einde van seizoen '74-'75 werd na 3 opeenvolgende titels promotie afgedwongen naar 1ste provinciale. In die voorafgaande periode noteerden we 2 en een half seizoen op rij zonder nederlaag. Buiten de eerste ploeg was er ondertussen nog een tweede herenteam én een damesteam actief en er was een tweede terrein aangelegd, inclusief buitenverlichting. Omdat er in provinciale indoor moest gespeeld worden, werd voor de thuiswedstrijden van het fanionteam uitgeweken naar een magazijn van de diepvriesfirma 'FRIMA' in Grobbendonk. Het gebeurde daar meermaals dat het terrein nog vlug even moest worden vrijgemaakt met een vorklift vooraleer er gespeeld kon worden. In '74 werden daarom plannen gesmeed voor een eigen sporthal. En het bleef niet bij plannen alleen, want in het voorjaar '75 namen de grote bouwwerken een aanvang en vanaf oktober van datzelfde jaar kon er reeds in eigen zaal gespeeld worden, in 1ste provinciale dus.
Een steile opgang ...
Na een overgangsjaar werd in '76-'77 weer een titel behaald en was promotie naar de nationale reeksen een feit. VC Heidesmash beleefde in de daaropvolgende jaren zijn hoogdagen met onder andere heroïsche duels tegen provincie- en streekgenoten Fram Merksplas, St.Janskring en 't Wipke Herentals. Maar vooral de beklijvende wedstrijden tegen onze Limburgse vrienden uit Molenbeersel blijven iedereen bij: een afgeladen sporthal met meer dan 800 supporters en de gekende helse sfeer van de grote dagen. De sportieve opgang ging gestaag verder en 10 jaar later, in '87 promoveerde Heidesmash naar de op één na hoogste reeks, 1ste nationale. In totaal zou Heidesmash gedurende 6 seizoenen in deze reeks acteren, met als uitschieter een knappe 4de plaats in het seizoen '88-'89. In diezelfde periode werd ook 3 keer de finale van de Beker van Antwerpen bereikt en in '94 werd deze ook gewonnen. Verder vergeten we zeker niet de damesploeg, die ook een opgang kende tot in de landelijke reeksen, en de tweede herenploeg die in verschillende jaren in 1ste provinciale vertoefde.
...en een stapje terug
Na jaren van sportieve successen kwam de kentering. Na een desastreus seizoen '94-'95, resulterend in degratie uit 1ste nationale, trokken een aantal grote sponsors zich terug en verdween bijna de voltallige spelerskern. Heidesmash betaalde een beetje de 'tol van de roem', want gedurende de succesvolle jaren in de nationale reeksen ging alle aandacht naar de eerste ploeg. Als gevolg daarvan waren de dames uit landelijke verdwenen, was ook de 2de herenploeg in provinciale gestopt en werd de jeugdwerking verwaarloosd. Na nog een vijftal jaar in 1ste en 2de divisie besliste de clubleiding om terug te plooien en voortaan nog enkel op provinciaal niveau aan te treden. Na een fusie met Kevoc Kessel in '99, waarbij de naam van de club veranderde naar Heidesmash-Groot Nijlen, beschikte men immers weer over een herenteam en 2 damesteams in provinciale. Lerende uit de fouten die in het verleden werden gemaakt, werd er ook gestart met een jeugdwerking en dit niet zonder succes.
Precies op het vlak van de jeugdwerking groeide het besef dat het toch wel jammer was dat de twee grote volleyclubs in Nijlen mekaar vliegen probeerden af te vangen. Deze gedachte vormde de aanleiding tot fusiegesprekken met de buren van Flamingo's en we zien sinds 2004 waarin dat resulteerde.